Nog een pelgrim

Beste Mee-loper,

Ja, ja, het eerste van de drie delen zit er op. Merida, de oude Romeinse hoofdstad is bereikt. Dit betekent ook dat het achterdeel van de bus voor FSA (zie: www.fsaethiopia.org) in Ethiopia een feit is. Natuurlijk! Morgen gaat het gesponsord verder... op naar Zamora voor het tweede deel en voor het middenstuk van de bus. Je blijft toch mee-lopen? Dank voor je geweldige reactie in veel vormen. Dat doet goed en geeft moed!

Het volgende verslaat de laatste drie dagen:

2 juni: naar Don Benito

Toen deze pelgrim gisteravond terug kwam bij de sporthal en zijn matje om te slapen, wachtte hem 'n verrassing! Hij opent de deur tot het halletje waar z'n matje ligt....en trapt bijna op een hoofd dat overeind veert....... Een mede-pelgrim had ook een plaatsje gekregen in het halletje en lag te slapen. In het bijna donker maken we kennis. Ik heet Heidi, zei zij, waarop ik me voorstelde. Heidi komt (hoe kan het anders) van Oostenrijk en had in Villaharta gehoord dat er 'n Nederlander vóór haar liep en ze dacht wel dat het andere matje van die Nederlander was..... Heidi loopt op een strak schema want ze moet op 1 Juli weer met werk beginnen. Dus lange dagen maakt ze.

De volgende morgen staan we tegelijk op, maar deze pelgrim is eerder klaar met inpakken. Ik geef haar de sleutels van de hal en de instrukties wat er mee te doen....We nemen afscheid en ik vertrek. Zo gaat dat in een pelgrimsleven. De ontmoetingen zijn vaak kort, de herkenning direct en degenen die alleen lopen willen vaak liever alleen door. Wel zei ze dat ze na 10 km in Magacela zou ontbijten. Nou, misschien zien we elkaar daar dan nog..... Het heeft de hele nacht flink gewaaid en ook nu nog staat er een Westen wind die (schrik niet!) behoorlijk koud is; mouwen omlaag, kraag op. De Camino loopt niet door Magacela, dat op een scherpe heuvel licht, maar loopt er omheen. Daar aangekomen loop ik dóór (hetzelfde prachtige landschap als gister) en hoop dat er 6km verderop in La Haba iets te eten valt. Zie een ezel voor een ploeg! Gevariëerde landbouw met veel tarwe. Een veld met vleestomaten, pompoen in de groei. Veel zwevende ooievaars op zoek naar hun ontbijt. Daar hebben zij minder problemen mee dan een pelgrim, want het is een waterrijk gebied met veel moerasjes. Kom ook een enorme kudde schapen tegen met twee mannen en twee honden. Prachtig te zien hoe die honden de kudde bij elkaar houden en vooruit drijven In La Haba zoekt de pelgrim naar een cafe en laat zijn rugzak buiten staan. Verd.... na twintig minuten komt Heidi binnen gestapt! We praten 'n half uurtje, wisselen wat dingetjes uit en ik vertel haar over mijn gesponsorde Camino-loop voor FSA in Ethiopië. Geef haar het www.fsaethiopia.org adres en weer nemen we afscheid.... Zij wil 8 km verder lopen dan ik. Zij loopt voorop met haar Nordic sticks en deze pelgrim volgt op gepaste afstand met zijn stok in zijn nek. Dit tot Don Benito waar zij door loopt en ik in het stadje op zoek ga naar een slaapplaats en voor een bezoek aan de kerk van Santiago, want die hebben ze daar.

3 juni: naar San Pedro

Had het eigenlijk kunnen weten: die kerk is dicht! Vanavond gaat ie weer open, zegt de man op het VVV kantoor.... Zou het? Omdat hij ook een stempel heeft voor m'n pelgrim paspoort, mag hij die er in zetten. Zo, die hebben we dan weer. Niet dat ik zo'n verwoede verzamelaar van stempels ben, beste Mee-loper, maar straks aan de bovenkant van Merida wordt er vaak naar gevraagd, want in sommige refugio's kom je alleen maar binnen met een pelgrimpaspoort. En zodoende.

Zoals ik gisteren de stad binnen kwam, zo loopt deze pelgrim nu weg. Het blijft altijd even zoeken naar de juiste uitvalsweg, en vaak moet ik de hulp van voorbijgangers inroepen. Iedereen is geduldig en iedereen helpt. Op naar Medellin en naar de eerste koffie. Vóór die stad merk ik al dat er velden blank staan. Er wordt hier toch geen rijst geteeld? Verder prachtige mais en tomaten, velden vol en in bloei. Ik loop dan ook niet meer in de Serena, die half-steppe waar deze pelgrim een dag of vier in mocht lopen tot zijn groot genoegen. Hier geen stenen, geen steeneiken, zelfs geen olijfgaarden; alles landbouw en tuinderij.

Na de koffie moet ik een moeilijk besluit nemen, dat ik in feite al dagen geleden nam(!): ik zou de lange route lopen om 'n moeilijke oversteek van de Rio Bordalo te vermijden, het water zou wel eens te hoog kunnen staan. Dan maar 7 km om. Toen deze pelgrim bij het punt kwam waar de splitsing van wegen kwam, zie ik me toch de kortere versie nemen....want daar wijzen de pijlen naar. Gaan dus. Prachtige vlakte met vruchtbare grond. Een uitgebreid bevloeiingssysteem van vroeger uit (en nu vernieuwd en uitgebreid met financiële hulp van de EU) zorgt voor water in elke uithoek. Inderdaad daar staat rijst. Echte wadi's en sommige hebben al 20cm hoge rijstplanten staan! Andere velden worden nog onder water gezet. En tomaten...... velden vol. Waar dat allemaal naar toe moet straks! Naar Duitsland mag niet vanwege de ”E.Colli”, hoor ik.......Ooievaars met nesten op elektriciteitspalen. Volop. Ook verrassend veel zwaluwen, de hele tijd eigenlijk al. Bij de brug over de rivier ontdek ik dat ik helemaal niet de kortere route gelopen heb, en ook niet de lange! Welke wel? Heb in elk geval wel de gele pijlen netjes proberen te volgen. Dan de rest van de tijd over de harde schouder van de weg of over een steenweggetje dat er vlak langs loopt. Niet zo stil! Veel fruit nu, met drup-irrigatie. Ook olijfgaarden, aangelijnd en aan de drup....... Pruimen. De rode zijn bijna rijp, nog een weekje. In Torrefresnade 'n cola en dan verder de laatste 9 km in een brandende zon en zonder wind. Beste Mee-loper, je snapt dat ik het niet meer had toen ik eindelijk San Pedro bereikte.....Zou Heidi vandaag Merida gehaald hebben?

4 juni: naar Merida

San Pedro is maar een dorpje. Het hostal (het enige) waar de pelgrim introk mocht er zijn en zou goed staan in welke stad ter wereld dan ook. Had vanmorgen een koffie met melk en een banaan en toen de lanen in. Wat later weg omdat de camino vandaag niet verder loopt dan Merida, en dat is maar 14 km. Hinkend zou ik het gehaald hebben.....bij wijze van spreken. Niet op mijn rechterbeen trouwens want na duizenden kilometers zonder blaren gelopen te hebben, heeft er zich nu iets ontwikkeld op mijn rechter hiel; vanavond naar kijken. Toch loopt het gemakkelijk, tot Trujillanos op een verharde weg die langs de snelweg loopt en dan de laatste 8 km over een zandweg die uitkomt aan de rand van de stad. Eerst naar het centrum voor het toeristen kantoor dat dicht is. Had intussen besloten om morgen verder te trekken, dus ging de pelgrim op zoek naar een onderkomen aan de noord kant van de stad. Het hostal waar ik het op gemunt had zou een pelgrimkamer hebben (!) maar het hostal was opgeheven. Crisis? Terug richting stad en de pelgrim vond een prachtig ouderwets hostal. Na de douche op zoek naar een naald om die blaar te prikken. Had er geen bij me! M'n hospita kon me ook niet helpen. Een knipje met de nagelknipper....pleister er op en klaar, hopelijk.

Na wat rust de stad in om toerist te zijn. Merida was de hoofdstad van dit deel van het Romeinse rijk en gesticht voor de veteranen van het leger. Merida=Emeritus. De pelgrim/toerist zag zo'n beetje alles wat er te zien is, o.a. het prachtige amfitheater en een theater dat het best bewaarde is van het hele Romeinse rijk. Ook was hij zeer onder de indruk van het museum als gebouw en van de opzet. Liep onder de boog van Trajanus door en waande me keizer!