Een bloem voor u

Beste Mee-loper,

al weer Zondag! Waar blijft de tijd! De tijdruimtelijkheid lijkt een andere dimensie te krijgen als men loopt.....De laatste keer dat ik schreef beloofde ik over drie dagen weer te schrijven; het zijn er twee geworden. Je zult lezen waarom.

Zamora is het einde van het tweede deel van deze pelgrimage. Ook moeten we het middendeel van dat busje voor FSA in Ethiopië bij elkaar hebben.... Morgen begint het derde deel van mijn reis voor het voorste deel van de bus....de motor. Ook dat doen we samen, niet?

18/6: naar El Cubo de la Tierra del Vino
Vanaf die hele fraaie en stijlvolle Plaza Mayor zou een blinde onze weg kunnen vinden: recht toe, recht aan richting Noord naar de N630, de weg waar deze pelgrim al een lange tijd naast en op gelopen heeft. Wat die blinde ook geroken zou hebben zijn de lindebomen, nog in de stad, één laantje maar: volop in bloei. De bijtjes zoemen nog niet, niet omdat het zo vroeg is (8 uur) maar omdat het nog te koud is: 13 graden. Gisteravond was het al bewolkt en erg fris, te fris om zomaar in je hemd in de wind op de Plaza Mayor te zitten. Wat mij betreft prima zo!

Alleen loop ik vanmorgen weg, geen idee of er iemand vóór of achter me loopt. Later blijkt dat er achter me een treintje loopt: 2 Amerikanen, een Duitse en een Italiaan, die ik al eerder vermeld heb. Ik laat ze passeren omdat zij nog ver moeten, en deze pelgrim het plan heeft om een korte etappe van zo'n 16 km te maken. Plannen zijn er om aangepast te worden, beste Mee-loper, want om elf uur zitten we aan de koffie in Calzada de Valdunciel, waar ik de nacht door wil brengen.... té vroeg, want dit plaatsje is op het ene café na nog volkomen in rust, en het ziet er naar uit dat dat voor de rest van de dag zo zal blijven.... Deze pelgrim besluit om er nog 20 km aan vast te plakken en met de anderen mee te lopen. Zo gedacht, zo gedaan. En weg zijn we. Ik onderhoud me een beetje met Veronika die in Berlijn verpakkingstechniek (!) studeert. En als zij een pauze maakt met de rest loop ik door. Breed heuvellandschap met veel koren en zonnebloemen. Enkele veldjes koolzaad. Geen koe te zien. Lange heuvels, schitterende vergezichten. Een vrouw met een bosje veldbloemen komt me tegemoet. Deze pelgrim wil haar de ruimte geven maar de vrouw loopt recht naar hem toe, neemt een bloem (ben de naam vergeten) van het bosje en geeft het hem...... Het verhaal erbij heeft te maken met de vrouw van haar broer....... Maar, beste Mee-loper, mijn Spaans is zo rudimentair dat ik het spoor snel bijster ben en alleen nog met “si, si” kan antwoorden. Ik dacht dat het met ziekte te maken heeft en of deze pelgrim in Santiago voor haar wil bidden. Omdat dit verder geen negatief effect sorteert, en ook al verstond ik de vrouw verkeert, bidden is nooit weg, toch? We gaan samen (“si, por favor”) op de foto, zodat ik de boodschap niet vergeet, en de rest van de weg heb ik de bloem in het tasje voor op mijn borst. Vers is de bloem niet meer na 20 km lopen in de zon die intussen de wolkjes verdreven heeft.

Een New Holland combine maait graan aan de ene kant van het pad, een sproei installatie houdt de zonnebloemen nat aan de andere kant. Die installaties zijn apart: de constructie lijkt een beetje op de bogen van de Graafse brug. Het zit aan één kant vast (op de waterput) en draait zo om z'n as rond...(in tegenstelling tot de brug!) Hoe? Ik kwam er langs juist toen er een stoot water uit het uiteinde kwam... heerlijk nat!
De laatste 15 km loopt links van de N360. De pelgrim zou rechts langs een spoorlijn moeten lopen volgens het boekje! Maar de Provincie Zamora heeft ivm het feest van vorig jaar de Camino wegen drastisch aangepakt. En ook vast gelegd want overal staan granieten paaltjes met de bekende gele pijl erop. En die volg ik wat het boekje ook zegt. Moet wel bekennen dat deze oplossing behoorlijk saai is. In het bovengenoemde dorp aangekomen wordt me de weg naar de herberg gewezen. De deur is op slot en er staat een telefoonnummer op de deur..... Ik probeer de deur nog een keer met een tikkeltje kracht....en ze springt open... Deze pelgrim installeert zich op één van de stapelbedden en neemt een douche. Dan komen de anderen en ik ga op zoek naar een WiFi omgeving die ik vind in één van de twee cafés in het dorp. Zet me neer...en dan komt er een meneer die op een kaartje wijst dat ‘ie opgespeld heeft, hij is boos en zegt dat ik naar de herberg moet komen. Daar wacht ie me op en wil weten hoe ik naar binnen kwam.... Ik zou de deur ingetrapt hebben..... Enfin, beste Mee-loper, je kunt je die conversatie indenken, hij in rap Spaans en ik stotteren..... De herberg is klein (8 stapelbedden), maar heeft een uitstekende was- en toiletgelegenheid, en een keuken. Goed georganiseerd door de Jacobus vereniging van de provincie Zamora want daar zijn we intussen vanuit de provincie Salamanca. Later kwamen er nog drie Spanjaarden op de fiets, die zich in “mijn” verblijf nestelen, en de herberg zit half vol.

Om 8 's avonds is de plaatselijke kruidenier nog open en deze pelgrim slaat in voor morgen (Zondag): een plat stokbrood, 'n paar cupjes yoghurt, wat fruit....en, hij laat zich een paar ons van die heerlijke ham snijden.....De Italiaan doet de inkopen voor de groep en we eten samen een heerlijke vispasta met een flesje wijn erbij.

19/6: naar Zamora
De anderen van de groep hadden een slechte nacht. Ik sliep als een roos, ook al omdat er (toevallig) geen van m'n drie kamergenoten snurkte..... De boze hostelario van gister is er om 6 uur om koffie voor ons te maken. Hij is vrolijk, is de “ingetrapte” deur vergeten, zingt en fluit! Met de cafe con leche zijn er twee zoetigheidjes en dat is het ontbijt.... Deze pelgrim snijdt z'n stokbrood en belegt het met ham. Inpakken voor onderweg. De anderen lopen voorop en ik volg wat langzaam, de ene hand in de broekzak en dan de andere....het is zowaar bitter koud! Onvoorstelbaar. De vroegste stralen van de zon zijn het fijnst, het licht schijnt dan heel apart op de velden, de bloemen. Daar geniet deze pelgrim van. Een fotootje hier en daar. Langzaam inlopen over de wat keiïge weg. Veel sproei installaties in actie weer. Er moet dus veel water in de grond zitten. Nog geen wijngaarden te zien. Gek eigenlijk want dit gebied wordt Tierra del Vino genoemd omdat er veel druiventeelt zou zijn, terwijl Noord van Zamora het Tierra del Pan (broodland) ligt. Dit verandert na Villanueva de Campeán (waar ik tevergeefs naar een café zoek). Vrij regelmatig wijngaarden, maar beste Mee-loper, als je een flesje wil kopen van de oogst van 2011.... niet doen, die zal niet bestaan..... Alles is afgekapt tot op de stam en de uitlopers van dit jaar moeten het zonder trosjes druiven doen! Tegenvaller. Aan de andere kant van het dorp zet deze pelgrim zich in de schaduw van een muur om in zijn brood te happen. Man te paard galoppeert voorbij, vrouw laat haar hond uit. Dat is alles wat ik zie. Wil net weg lopen als de anderen aankomen; zij hadden wél een café gevonden..... We wisselen wat woorden en deze pelgrim gaat verder, want ook deze Zondag ziet ons meer dan 30 km lopen. Ik heb de rest niet meer gezien..... Prachtige zandweggetjes, slingerend door de velden. Eén zo'n weggetje wordt door deze pelgrim “kamillepad” gedoopt. Het staand er vol en het ruikt heerlijk. Het is ons soort kamille. Nu heb ik me door een kenner laten wijsmaken dat het andere soort, zonder blaadjes, en alleen een gele kop, de Iberische kamille is. Daar staat het er ook vol van. Dit voor de botanici onder de Mee-lopers.

Zamora komt in zicht maar het is nog een rot eind lopen tot de brug over de prachtige Rio Duero. De zon bijt en de wind heeft ook Zondag. Dan is het snel gepiept tot de Plaza Mayor, dat geen schijntje is van dat in Salamanca. Maar wat Zamora (behalve de kathedraal) beroemd heeft gemaakt zijn de jaarlijkse optochten in de Goede Week. Er is zelfs een museum van....helaas is het Zondag!

Zo, dat waren mijn laatste twee dagen. Zonovergoten mag ik wel zeggen.Het gaat heel goed en ben al aardig ingelopen......

Op naar het derde deel.
Gezondheid en vrede,
zegt Jan de pelgrim