Zon in Spanje?

Een vervolgverslag van Jan Ermers. Sponsort u ook zijn tocht naar Santioago de Compostela? Hij loopt voor een busje voor FSA Ethiopie. Kijk voor meer informatie verder op deze website.


Beste Mee-loper,
hier komt dan het eerste bericht van deze pelgrim op weg van Granada naar Santiago de Compostela. 3 Dagen die bewolkt en regenachtig waren, twee dagen die moeilijkheden wat de weg betreft opleverden. Maar het gaat verder goed en ik vermoedt dat het achterste deel van het busje voor FSA in Ethiopie (zie “gesponsorde route”) bij mekaar gesponsord zal zijn voordat deze pelgrim in Merida is..... Laten we hopen. Hoort, zegt het voort!
Dank ook voor jullie reaktie voor mijn verhaaltje vanuit Granada: hartversterkend!

17.5 naar PINOS DE FUENTE

Leg ze maar op mijn tafel, zei m'n hospita gisteravond. Ze bedoelde de sleutels want ik zou vanmorgen op pad zijn voordat zij naar haar werk kwam. En zo ging het deze Dinsdag, de eerste dag van mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostela vanaf Granada.
Het is nog maar net licht rond zevenen, een stukje later dan in Nederland, maar ik zie genoeg om niet te struikelen... Had ook niet verwacht dat er een cafe open zou zijn voor koffie op dit uur, maar dat is er wel. En om dat zomaar voorbij te lopen! Dus af met die rugzak en ik bombardeer mijn maag met een straf bakje koffie, ook de eerste van een hele reeks... Weer buiten zoekt deze pelgrim voor het eerst naar de weg. Een kwestie van vragen. Eduardo moest ook toevallig richting dat park, dus liepen we samen op. Ja, hij kende wel wat Engels..... en zo liepen we zwijgend want zijn Engels en mijn Spaans zijn van hetzelfde kaliber: allebei willen we wel maar het gaat ziet.
Onder de snelweg door en we zijn uit de stad. Een beetje slordig allemaal. Veel plannetjes van bouwwerken zijn de ijskast ingeschoven en veel ligt er ten halve bij. Crisis dus. De richting is Noord-Oost, de lucht is bewolkt, en ik ben blij als landbouw de overhand neemt. Hetzelfde als bij ons, alleen die mais staat er erg verdroogd bij ondanks het mooie systeem van bevloeiing. Even later merk ik dat het uien zijn die wachten om geoogst te worden. Dat oogsten zie ik even verder, machinaal, flinke wit-rode uien die wat weeig ruiken. Zomaar vijgebomen langs het pad, en cactussen ook al lekker in de vrucht. Sta verbaasd over het bevloeiingssysteem. Al eeuwen zo, natuurlijk, dus ook al eeuwen lang een haard voor onenigheid en op de tenen lopen. Want wie krijgt hoeveel, wanneer...?
In Atarfe legt deze pelgrim aan voor een rust, een broodje en wat te drinken. Ondanks de bewolking is ie behoorlijk nat. Na nog eens 'n dik uur ben ik in Pinos Puente mijn eindpunt voor deze eerste dag. Vanuit de kerk klinkt muziek, daarop af. Bomvol zit die kerk met prachtig uitgedoste mensen...Het koor zingt 'n Maria madrigaal dat m'n oren streelt. Prachtige stemmen zeg! Het blijkt hun jaarlijkse Mariadag te zijn. Na de dienst krijg ik van de pastoor 'n stempel in m'n credential, maar overnachten kan niet want de parochiezaal is in gebruik vanwege het feest. Twee km terug richting Granada, via de autoweg is er wel slaaplaats, zegt hij. En zo belandt deze pelgrim voor zijn eerste nacht bij een nieuwachtig tehuis voor geestelijk gehandicapten. Het hoort bij de parochie van Pinos Puente. Met zijn 16en zijn deze “clows of God” met allerlei zware syndromen, laat verpleger Fabian weten en hij stelt hen allemaal bij naam aan mij voor. Erg ontroerend en deze pelgrim heeft moeite zich aan dit gezelschap aan te passen. Het verplegend personeel vangt me op, krijg te eten, krijg 'n kamer met douche en WC. Doe m'n wasje, heb m'n rust. De eerste wat kortere dag goed doorstaan.


18.5 naar MOCLIN

Als ik de poort uit wil sluipen gaat er boven een raam open en een verpleegster wil weten of ik goed geslapen heb. Ik steek mijn duim op en zeg mui bien. Zij wenst me 'n buen camino. Ik loop terug naar de kerk waar gister gefeest werd, neem een broodje met ham dat recht van de bil van het varken gesneden wordt (nou ja, je weet wat ik bedoel!) in 'n cafe waar de dame al klaar heeft staan voor de binnen komende klant wat hij wil, voordat die zit. Vaste klanten. Ik stap het dorp uit. Blijkt al snel dat het routeboekje vandaag minder waard is,want er wordt een nieuwe weg aangelegd en alles wat naast de oude stond is weg.... Iemand verzekert me gewoon door het stof van de vrachtwagens heen te lopen dan kom ik wel in Les Olivieres... Net nadat ik weer 'n gele pijl ergens zie staan, komen een paar pelgrims van links waar ik misschien ook vandaan had moeten komen. Ook zij lopen en staan en lopen terug..... Het zijn Vlamingen en het is precies 09.34 uur. Ik schrijf dit, beste Mee-loper, omdat ik intussen naar Rome gelopen ben zonder een echte pelgrim onderweg tegen te komen, naar Jerusalem gelopen ben zonder ook maar iemand met een rugzak op, te zien! Het is daarom bizonder. We praten wat, we lopen wat samen. Maar zij hebben duidelijk meer haast en moeten nog naar de plaats waar ik morgenavond slaap...... Ik loop rustig door. Bewonder een schildpadje, maak foto's van mooie bloemen langs het smalle pad dat soms niet te zien is vanwege het gras. Het dondert in de verte en, zoals gister,. is het ook vandaag bewolkt. Een spetter regen. Dan verlies ik mijn pad helemaal, gok, gok verkeerd. Volg 'n traktorspoor en kom bij 'n rivier. Geen brug te zien, ook niet een eind links of rechts. Schoenen uit, sandalen aan, broek omhoog, en met de stok (ook daarvoor is hij ingehuurd!) al tastend vooruit, schuif ik door de vrij sterke stroom behouden naar de overkant.... Avontuurtje! En nu waarheen? Ik volg het traktorspoor dat naar een grote boerderij loopt... Honden dus. Stok (weer 'n funktie) klaar in de aanslag. Zie twee honden die nog niet eens blaffen. Mannen zitten tegen een muur en vertellen me waar ik heen moet, nodigen me ook uit van de moerbei te eten, er is een keuze tussen een witte en een zwarte, wat ik nog niet wist.... Zit na een tijd weer op het goede spoor, als ik de fout maak waarvan in het boekje staat die vooral niet te maken.... Ik ga de verkeeerde kant op en kom daar veel te laat achter. Moet nu 6 km verder (maar gelukkig niet zo stijl!) om in Muclin te komen. Als tegenprestatie zie ik in de verte de koude sneeuw liggen op de Sierra Nevada....en zie dat de hele vlakte onder me vol staat met alleen maar olijfbomen. Alles in bloei. Mooi meegenomen! Prachtig zoals dit witte dorp daar ligt tegen die rots. Het blijkt een belangrijke rol gespeeld te hebben op het eind van 15de eeuw bij de herovering van het land door de reyos catolicos. Boven op de top ligt nog een ruine waar Filip II logeerde als ie toevallig langs kwam...., ommuurd zoals ook de grote kerk die daar vlak onder ligt zijn eigen dikke muren heeft. Al die dikke vervallen muren worden nu stevig aangepakt en hersteld in de oude glorie. Een klus die jaren gaat duren.... En dat in deze schrale tijd....!
Om een plaats te krijgen voor de nacht, verwijst de sekretaresse van de burgemeester me naar de groenteman, die me naar de cafehouder brengt. Deze heeft de sleutel voor het pelgrimshuis, dat niet helemaal voor niets is. Het is dan ook goed en heb m'n rust.

19.5 naar ALCALA LA REAL

Het cafe waar ik gister Real Madrid zag spelen op TV is open om 07.15u voor een kopje koffie. Een banaan heb ik al op en dat is voorlopig genoeg. Het is weer bewolkt en iets meer dan dat.... Toch hoeft deze pelgrim zijn regenjas niet aan. Omdat Muclin hoog ligt (1300+) gaat het een hele tijd omlaag via een slipperig weggetje dat al veel door de regen te verduren gehad heeft. Een eindje weg, links en rechts, Arabische uitkijkposten hoog op rotsen. Het is moeilijk om je die tijd in de 15de eeuw voor te stellen, maar het moet er af en toe heftig aan toe gegaan zijn voordat de katholieke koningen de Moren onder hun duim hadden. Ik probeer me die geschiedenis voor ogen te stellen, steek de N324 over, en buig dan weer naar links een zandweg in. Een leemweg, want mijn schoenen wegen loodzwaar door het aanhangsel... Doorploeteren maar. Dan een moeilijk punt met tegenstrijdige aanwijzigingen. Dacht dat ik goed zat maar kom er na een tijd struinen in de olijfgaarden achter dat de weg helemaal ophoudt..... Deze pelgrim besluit om een riviertje over te springen en de volgende heuvel met olijfbomen op te gaan. Stijl maar de stok helpt. Glijden. Op het hoogste punt moet ik wel wat zien, dacht ik, en dat klopte. Ik zie links op een andere heuvel een dorp en besluit dat dit Ermita Nueva is waar ik naar op weg ben. Loop naar dat dorp en zoek iemand die kan bevestigen dat ik goed zit. Niemand te zien, veel honden te horen.... Bel dan aan en een allerliefst hondje komt te voorschijn gevolgd door een jongere dame die me na 5 seconden uitnodigt voor een kop thee, terwijl het begint te regenen! Ik wist dat er een reden voor mijn verkeerd lopen moest zijn..... Ze heet Caroline, is Engelse, zoals 80% van de mensen die in die nederzetting wonen Engels is. Het verhaal van een Duitse makelaar volgt dat ik je verder onthou, beste Mee-loper. Caroline geeft Engels op de universiteit in Granada, maar zou liever een spiritueel centrum beginnen in de Sierra Nevada. Ze was er al mee bezig geweest, maar kon daar haar brood niet mee verdienen, ze hoopt dat straks nog eens te proberen.... Ook had ze een stuk van de weg naar Santiago gelopen vanaf de Franse grens. Pelgrim ontmoet pelgrim dus, en ik heb een leuk gesprek met een aardige vrouw...We zoeken op een gedetailleerde kaart uit waar ik eigenlijk had moeten zijn...en dat is nogal uit de richting. Na de thee en een paar sneetjes geroosterd brood met honing uit Galicie besluit ze om me met de auto naar Ermita Nuevo toe te brengen...wat deze pelgrim moeilijk kan afslaan. Zeg zelf! Lief hondje mag ook mee. Tot bij 'n benzinestation waar we hartelijk afscheid nemen en vanwaar ik te voet verder ga...langs de grote weg want van modder heeft deze pelgrim genoeg gehad vandaag. En zo kom ik in Alcala la Real, weer zo'n stadje met een kasteel hoog op een berg. Ben te vuil en nat, en besluit om 'n hostel te nemen voor de nacht, voor een goed wasje (zal het drogen?) en een goede rust. Het begint weer te regenen...net op tijd binnen bij een verkoopster van mobiele telefoontjes, die haar uiterste best doet om mij een geschikte plaats te vinden. En daarin slaagt ze! Pelgrim Jan is weer onder dak!

Ik hoop weer in kontakt te zijn met je in Cordoba, beste Mee-loper.
Het ga je goed,
zegt Jan, de pelgrim.